In BROMMERS KIEK’N nemen we je mee terug. Ver terug.Terug naar de basis. Terug naar de ol’skool.
Jeffrey Spalburg was zijn tijd ver vooruit. Hij heeft nooit hoeven kiezen; Hij is Surinaams én Nederlands, muzikant én acteur, een local maar toch een buitenstaander. Aan de hand van hilarische voorbeelden, vertelt hij het verhaal over een jongen die opgroeit als outsider in het oosten van het land waarin bromfietsen, boeren en buitenlui de boventoon voeren. Vergeet je paspoort niet!
Zie hier de recensie van 8Weekly:
Het lijkt een dankbaar onderwerp onder beginnende cabaretiers: de persoonlijke levensloop tot nu toe. Jeffrey Spalburg is zo’n beginnende cabaretier die ons zijn levensverhaal vertelt. Een bijzondere, want Spalburg groeide als halfbloed op in het Twentse Hengelo.
Met een Nederlandse moeder en een Surinaamse vader in het Hengelo van de jaren tachtig was Jeffrey Spalburg een opvallende verschijning in het oosten des lands. Een buitenbeentje, iemand die onbedoeld opviel tussen de Overijsselse boeren. Er niet bij hoorde, maar er ook thuis was. Vanuit deze plattelandscultuur kijkt Spalburg naar de onderlinge tegenstellingen met de grote stad, maar ook zet hij de jaren tachtig tegenover het nu.
Nostalgie
Vanuit het donker kijken twee woeste ogen je vervaarlijk aan. ‘Hiphop’ lijkt het codewoord, maar eenmaal ontdaan van muts en jas staat daar een innemende verteller. De transformatie van Surinaamse hiphopper naar boerenjongen is naadloos en wisselt constant tijdens de voorstelling. Beiden zijn verenigd in een persoon. Als jongen van de straat gaat Jeffrey Spalburg in Brommers Kiek’n geen moment over the top. Noem het boeren nuchterheid in een exotisch jasje. Spalburg brengt een verrassende cabaretshow met een nostalgische inslag. Hij neemt je mee naar de tachtiger jaren en laat aan de hand van een paar simpele voorbeelden zien of je tot de old school of de new school behoort. Vooral als je bent opgegroeid in de jaren tachtig zul je veel onderwerpen herkennen. Wie kent immers nog de Raider als voorloper van de Twix? Daarbij snijdt Spalburg ook een aantal maatschappijkritische onderwerpen aan. Zo wordt kritiek op de toeloop van grote groepen Polen naar ons land verpakt in een hilarische tekst op het kinderliedje “Witte zwanen, zwarte zwanen“.
Human beatbox
Naast humoristische feitjes, waarbij het publiek wordt aangespoord mee terug te gaan in de tijd, weet Spalburg ook als human beatbox op te vallen. Alsof er een heuse muziekinstallatie op het podium staat voert hij de ene na de andere oude hit op. Een feest van herkenning voor het publiek. De ontmoeting van Spalburg, als dorpsneger, met stadsnegers in Amsterdam is daarbij een prachtige illustratie van boerse onbeholpenheid in de grote stad.
Jeffrey Spalburg vormde ooit een duo met Najib Amhali en schreef teksten voor Jörgen Raymann. Na de toneelschool werkte hij als acteur en als rapper. Sinds 2005 is Spalburg zich bezig gaan houden met stand-up comedy. Dit resulteert nu in zijn eerste cabaretprogramma Brommers Kiek’n.
Brommers Kiek’n draait om tegenstellingen en vooroordelen. Je krijgt een inkijkje in de wereld van het platteland, de wereld van de grote stad, de jaren tachtig en het nu. Dit alles verbeeld en verpakt in humoristische verhalen en gebracht door een zeer kleurrijke verschijning op het toneel.
Brommers Kiek’n is nog tot en met juni 2009 in het hele land te zien.